آدم*های ساده را دوست دارم.

 همان*ها که بدی هیچ*کس را باور ندارند

همان*ها که برای همه لبخند دارند.

همان*ها که همیشه هستند...

برای همه هستند.

آدم*های ساده را، باید مثل یک تابلوی نقاشی

ساعت*ها تماشا کرد

عمرشان کوتاه است.

بس که هرکس از راه می*رسد ؛

یا ازشان سوءاستفاده می*کند

یا زمین*شان می*زند،

یا درس «ساده نبودن» بهشان می*دهد

آدم*های ساده را دوست دارم .

بوی ناب «آدم» می*دهند !